سر افراز

دوغ و ریحان . . .

حالا که ترس درون را شکست می دهم.

وقتی حتی اٌرکیده پر از جوانه شده . . . هر جوانه ده ها غنچه . . . 

چرا از خود سوال کنم، کودکم حق بازی دارد یا نه!

سزوار ۲

دراز نکشیده، رختخواب آتش می گیره و بالش خوابهای شیرین تبدیل به سیم خاردار می شه.

بی خوابی نرفته، بر می گرده.

همسایه های خواب، شرم فریاد زدن و خدای شرمسار.

امشب فقط عقده پا می ده.

مَرد نه، کوه می خواهد نپکیدن .

سزاوار

آسمان ابری نیست . . . بارانی می آید.

مگس ساعاتی دوستم می شود.

مرگ گردنم را نوازش می کند.

نوازش را دوست دارم.