امشب

‏سلام
‏امشب هم از اون شبهائی‌ هست که بد جور شونهات رو می‌خوام ! میدونی‌ دیگه از سرنوشت بیزارم ! از کارهائی‌ که
‏کردم پاشیمون ! از خودم که خیلی‌ وقت بدم میاد ! فقط به این امیدم که شاید تو منو به من برگردونی‌ !
‏می‌خوام که اشکمو پاک کنم ولی‌ این اشکا م هستم که منو پاک می‌کنن !
‏چیزهائی‌ هست که می‌خوام وسعت تعریف کنم ولی‌ کجائی‌ تو . به تو نگم به کی‌ بگم که منو بفهم
‏ امروز هرجا رفتم نوشته بود : پرواز را بخاطر بسپار
‏ پرنده مردانی‌ ست
‏
‏خوب من پرنده رو دوست دارم مثل خودت ! حالا هم حسرت پرنده تو دلم هست هم حسرت تو و هم حسرت پرواز

پرنده

‏یه چند روزی بودش که دیگه نمیومد پیشم ! آخه میدونی‌ تنها دوستم بود !
‏ عاشق صداش بودم آخه خیلی‌ قشنگ می‌خوند ! تو روزی سرد زمستونی‌ پیشم بود .
‏خیلی‌ وقتها میشد بدون اینکه متوجه گذر زمان بشم ساتها تو چشش زل میزدم و نگاهش می‌کردم. خیلی‌ دوستش داشتم .
‏می‌خواستم که مال من باشه ولی‌ نمی‌شد !
‏فکر میکردم که دیگه نمی‌خواد بیاد پیشم ! به خودم می‌گفتم خدایا آخه کجا دنبالش بگردم تو این شهر بزرگ.
‏حالا میدونم که اونم دیگه نمیاد آخه رفته اون بالا ها دیگه هم نمیاد . آخ که دوست داشتم منم می‌تونستم مثل خودش
‏بل در بیارم و دنبالش برم !

خواب

‏میرم چشمهام رو ببندم تا شاید دوباره مثل دیشب خواب تورو ببینم.
‏از این میترسم که بخوابم ولی‌ تو خوابم هم حتی‌ نیای.
‏حسرت حتی‌ یک دقیقه پیشت بودن و خواب نبودن.

پرواز

‏تا حالا فکرشو کردی اون پرنده ای که رو اسمون شهر داره پرواز می‌کنه چی‌ میبینه و در مورد ما چی‌ فکر می‌کنه ...
‏منو میبینه که بی‌ نام و نشون دارم تو هر کوچه دنبال خاطراتت می‌گردم.
‏تورو میبینه غافل از حال من.
‏ به پرواز قسم که غافلی‌ از حالم. این شهر خالی‌ از خاطراتت داره دیوونم می‌کنه .
‏کاش که پرنده بودم و می‌تونستم ببینم تو الان کجائی‌ و دنبال خاطرات کی‌ میگردی .
‏
‏

حسرت...

‏حسرت یه ابر ساده تو اسمون
‏حسرت یه ذره خورشید
‏حسرت یه بار دیدن تو ولی‌ حیف که همش حسرته
‏وای که تو زندون چقدر سخته. وقتی‌ که از همون میل های زندون هم بیرون نمیره چون اسمون هم خاکستری.
‏خاکستری نه رنگ ابر نه رنگ اسمون و نه رنگ خورشید گریه اسمون رو هم که نمیبینی‌. آره تو زندونی‌