صدایی ندارم تا بگوییم من سکوت کرده ام.
در بن بست روح خود پلاک خانه ام را فراموش کردم. آری، من گم شده ام.
می دانم در راهم.
زندگی این نخواهد بود.
بس است!
روح من روزه دارد . . .
می دانم وقت افطار کی فرا می رسد.
چای سرد تلخ و موفقیت می خواهم.