از من می پرسی چرا اینقدر نا امید؟
آخه دوست وبلاگی من ... بگذار تا باهات صحبت کنم تا بفهمی توی خون من چی جریان داره.
تو اسمش رو بگذار نا امیدی.. ولی این واسه من روزمرّگی هست..