متاسفم برای خودم و تمام خاطراتم که همش یه مشت عکسه که از دیدنشون فقط ناراحت می شم.

ناراحت خودم می شم که خاطره ای ندارم که لبخندی به لبم بنشونه.

کاش می شد همه گذشته ام رو می تونستم پاک کنم تا بتونم دوباره از نو شروع کنم.

همه ثروت من غرور من بود.

کاش می شد، دوباره تارم رو بغل کنم ... بزنم ... بزنم ... و بزنم تا هم اون به گریه بیفته هم من.

آرزوی سبک شدن دارم.

من

پری کوچک غمگینی را
می شناسم که در اقیانوسی مسکن دارد
و دلش را در یک نی لبک چوبین
می نوازد آرام آرام
پری کوچک غمگینی که شب از یک بوسه می میرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد