ملکه قصه هام

این روزها زیاد می خوابم.  

کافه هم فقط یک ساعت اول جلوی کتاب های پر از فرمول و تئوری های خشک بیدارم نگه می داره.  

بقیش هم یا خوابم یا تو بیداریم خواب می بینم. 

نه دلم گرفته و نه حسرت چیزی رو می خورم ؛فقط  بر می گردم از اول پشت هم همه چیز رو دوباره پیش خودم دوره می کنم. 

بعضی جاهای داستان رو که مرور می کنم احساس این رو دارم که من نبودم، از گذشته ام اینقدر دور شدم که دیگه خودم رو نمی شناسم.   

 

آس دلمم فقط واسه بی بی دل رو می کنم.

خوب پیش می رم. از خودم راضی ام.